ΜΟΝΑΚΟ

Ο σιδηροδρομικός σταθμός

Το τρένο για το Μονακό

Οι γραμμές του τρένου

Από τη Villefranche, αυτό το θαυμάσιο μικρό θέρετρο,  με ένα άνετο τρένο, από το οποίο απολαμβάνουμε τις θεαματικές στροφές του παραλιακού δρόμου, κατευθυνόμαστε προς το Μονακό. 

Ο Ανδρέας με τη Γεωργία στο τρένο

Μέσα στις καταπράσινες συστάδες των δέντρων ξεφυτρώνουν αρχοντικές επαύλεις με φόντο τη ζαφειρένια αγκαλιά της Μεσογείου.

Δεν χορταίνουμε να απαθανατίζουμε την ομορφιά της φύσης. Προσέχουμε ότι κυριαρχούν εδώ οι φοινικιές.

Παραξενεύτηκα με τον εαυτό μου πώς θυμόμουν μετά από 21 χρόνια αυτή την ακτογραμμή, ειδικά σε κάποια σημεία που σου κόβουν την ανάσα.

Το βουνό, σε κάποια σημεία, άγριο και επιβλητικό, κατέβαινε κατάφυτο μέχρι τη θάλασσα. Αυτοί οι κάθετοι βράχοι, η απόληξη των Θαλασσινών Άλπεων (Alpes Maritimes), φτάνουν μέχρι την ακτή και δημιουργούν αυτό το μαγευτικό τοπίο.  Αυτές οι άγριες, κοφτές ακτογραμμές σχηματίζουν μικρούς βραχώδεις κολπίσκους. Δεν αναπαύει ο τόπος αυτός. Έχει κάτι το αγριωπό και ταυτόχρονα συναρπαστικό.

Φτάνουμε σε είκοσι περίπου λεπτά με το τρένο στο σιδηροδρομικό σταθμό του Μονακό. 

Στρίβουμε προς τα αριστερά και περπατάμε στους δρόμους του Μόντε Κάρλο που μας συναρπάζουν, φωτογραφίζοντας υπέροχα κτήρια, εξαιρετικής αισθητικής, πανύψηλα,  σύγχρονους πύργους, αφού είναι γνωστή η κάθετη δόμηση του πριγκιπάτου, λόγω ελλείψεως γης. Το Μονακό είναι το μικρότερο, μετά το Βατικανό κράτος στον κόσμο, αλλά και το πιο πυκνοκατοικημένο.

Συνεχίζοντας τις ανηφορικές κορδέλες του δρόμου, φτάνουμε στην ιστορική παλιά πόλη, τη «γρανιτένια γλώσσα ξηράς ανάμεσα στα δυο λιμάνια, που είναι ο πυρήνας και το σημείο αναφοράς ολόκληρου του Μονακό». Μέσα σε λίγα τετραγωνικά μέτρα, διαβάζω στην «Καθημερινή» των Αθηνών, «βρίσκεται όλη η χάρη του παλιού πριγκιπάτου, έτσι όπως ξεκίνησε απ’ τα πρώτα χρόνια της δυναστείας των Γκριμάλντι».

Ο Φρανσουά Γκριμάλντι το αγόρασε το 1309 από τους Γενοβέζους. Σήμερα, όπως είναι γνωστό, διαδέχτηκε τον πρίγκιπα Ρενιέ, απόγονο του πρώτου Γκριμάλντι, ο γιος του Αλμπέρτος, ο οποίος κυβερνά από το 2005, μετά τον θάνατο του πατέρα του. Ο πρίγκιπας Ρενιέ έδωσε λάμψη στο πριγκιπάτο με τον γάμο του, το 1956, με την εκθαμβωτική σταρ του Χόλλυγουντ Γκρέις Κέλι, που χάθηκε τόσο πρόωρα το 1982 σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα.

Άποψη του κάστρου

Όταν φέρνουμε στον νου μας το Μονακό, θυμόμαστε τους αγώνες  Grand Prix της φόρμουλα 1 που διεξάγονται κάθε χρόνο από το 1929, από τους πιο σημαντικούς αγώνες αυτοκινήτου, και μεταδίδονται από τις τηλεοράσεις σε όλο τον κόσμο.

Άποψη του Λιμανιού

 Κυρίως, όμως, το πριγκιπάτο είναι γνωστό για το Καζίνο του και τον περίφημο «Χορό των Ρόδων», που είναι το πιο κοσμικό γεγονός της χρονιάς στο οποίο παρελαύνουν πολλές διασημότητες. 

Το Καζίνο

Τον χορό αυτό εγκαινίασε η πριγκίπισσα Γκρέις Κέλι το 1958 για φιλανθρωπικούς σκοπούς, και «από τότε διεξάγεται κάθε χρόνο στη θρυλική αίθουσα με τους Καθρέφτες του Sporting Club de Monaco, διακοσμημένη με 25,000 τριαντάφυλλα». Να σημειώσουμε ότι το εισιτήριο τιμάται 1000 ευρώ.

Η είσοδος του Καζίνου

Το Καζίνο είναι ένα μπαρόκ παλάτι, το «επιβλητικό παλάτι του τζόγου» που κτίστηκε την εποχή της Belle Epoque, για τους αριστοκράτες του 19^ου αιώνα. Μπροστά από το Καζίνο βρίσκεται η κομψή πλατεία « Place du Casino» 

Το Καζίνο το βράδυ φωταγωγημένο

Θα ήταν παράλειψή μου να μην αναφέρω ότι οι 32,960 κάτοικοι του κρατιδίου αυτού, οι Μονεγάσκοι, δεν πληρώνουν φόρους και ασφαλώς έχουν και το μεγαλύτερο κατά κεφαλήν εισόδημα στον κόσμο. Εδώ τον καιρό της παντοδυναμίας του είχε τα γραφεία του ο Ωνάσης, ενώ και σήμερα ακόμη το πριγκιπάτο αποτελεί έναν από τους πλουσιότερους φορολογικούς παραδείσους της υφηλίου.   

Τουρίστες απολαμβάνουν τη δροσιά, λίγο πριν από
την ανάβαση στο παλάτι του πριγκιπάτου