Τρίτη 19 Νοεμβρίου 2013

ΓΛΑΥΚΟΣ ΚΛΗΡΙΔΗΣ


Πώς και γιατί θυμήθηκα τον Θουκυδίδη, με τον θάνατο του Γλαύκου Κληρίδη
Της Ζήνας Λυσάνδρου Παναγίδη
Φιλολόγου, MSc
"Το να πηγαίνεις κόντρα στο ρεύμα των καιρών έχει ένα κόστος, αλλά αν θέλεις να είσαι ηγέτης, πρέπει να καθοδηγείς τον λαό και όχι να σε καθοδηγεί το ρεύμα. Αν το κάνεις αυτό, τότε δεν είσαι ηγέτης, είσαι απλά πολιτικός". Γλαύκος Κληρίδης
Αυτά τα λόγια που διάβασα σε μια συνέντευξη του τέως Προέδρου, μακαριστού Γλαύκου Κληρίδη, στην εφ. «Ο Φιλελεύθερος», στη δημοσιογράφο Αντιγόνη Σολωμονίδου Δρουσιώτου, μου θύμισαν τον Θουκυδίδη που στο 2.65, στο Β' Κεφάλαιο του έργου του " Θουκυδίδου Ιστορίαι", κάνει  αποτίμηση της πολιτικής του Περικλή και σκιαγράφηση της προσωπικότητάς του, δηλ. πλέκει το εγκώμιο του Περικλή με τα πιο κάτω λόγια:
{2.65.8}
ατιον δ’ ν τι κενος
μν δυνατς ν τ τε ξιματι κα τ γνμ χρημτων
τε διαφανς δωρτατος γενμενος κατεχε τ πλθος λευ-
θρως, κα οκ γετο μλλον π’ ατο ατς γε, δι τ
μ κτμενος ξ ο προσηκντων τν δναμιν πρς δονν τι
λγειν, λλ’ χων π’ ξισει κα πρς ργν τι ντειπεν.

Πόσο ταιριάζει στον αείμνηστο Πρόεδρό μας!
Σε μετάφραση του Ελευθέριου Βενιζέλου, τα λόγια του Θουκυδίδη λένε τα εξής:
«Αιτία τούτου ήτο ότι ο Περικλής, έχων μεγάλην επιρροήν, πηγάζουσαν από την προς αυτόν κοινήν εκτίμησιν και την προσωπικήν του ικανότητα, και πασιφανώς αναδειχθείς εις ύψιστον βαθμόν ανώτερος χρημάτων, συνεκράτει τον λαόν, μολονότι σεβόμενος τας ελευθερίας του, και αυτός μάλλον ωδήγει αυτόν παρά ωδηγείτο από αυτόν. Καθόσον, μη επιδιώκων ν' αποκτήση επιρροήν δι' αθεμίτων μέσων, δεν ωμίλει προς κολακείαν, αλλά στηριζόμενος εις την κοινήν προς αυτόν εκτίμησιν, ηδύνατο και ν' αντιταχθή κατ' αυτών, προκαλών εν ανάγκη και την οργήν των». 
Η καθαρεύουσα του Βενιζέλου, νομίζω είναι πολύ διαυγής. Όλα τα σημεία ταιριάζουν απολύτως με την προσωπικότητα του σεβαστού μας Γλαύκου Κληρίδη. Θα σταθώ σε τρία σημεία:
α)«Διαφανώς αδωρότατος γενόμενος", με διαφάνεια, ξεκάθαρα, όπως είναι γνωστό σε όλους, πασιφανώς, δεν δωροδοκήθηκε ποτέ. Η εντιμότητα, η ακεραιότητα και η ανιδιοτέλειά του είναι παροιμιώδεις. Ήταν ανώτερος χρημάτων. Τι χρείαν έχομεν μαρτύρων, γι’ αυτό; Είναι αδιαμφισβήτητο!
β)"και ουκ ήγετο μάλλον υπ'αυτού ή αυτός ήγε", αυτός οδηγούσε τον λαό, παρά παρασυρόταν από τον λαό. Σε κρίσιμες στιγμές ως ηγέτης έμπαινε μπροστά και έλεγε ευθαρσώς και με παρρησία την άποψή του στον λαό, έστω κι αν δεν ήταν αρεστή. Δεν υπήρξε ποτέ δημαγωγός και δεν χάιδευε τα αυτιά κανενός. Μετάνιωσε μόνο που δεν μίλησε ξεκάθαρα στον λαό το 1973, όταν σχεδόν είχαν καταλήξει σε συμφωνία με τον Ντενκτάς.
Διαβάζουμε πάλι στην ίδια συνέντευξη:
«Το μεγαλύτερό μου λάθος είναι όταν δεν μίλησα δημόσια το 1973 που ήμαστε τότε στα πρόθυρα μιας λύσης πολύ καλύτερης της Ζυρίχης.

Πολλές φορές έθεσα το ερώτημα στον εαυτό μου γιατί δεν το έκανα, μήπως γιατί φοβόμουν να συγκρουστώ με τον Μακάριο. Κι από την άλλη ήταν ο Γρίβας, ίσως φοβόμουν μήπως συμπιεστώ μεταξύ των δύο. Ούτε εγώ δεν ξέρω ποιος είναι ο λόγος για τον οποίο δεν το έκανα»
.
γ) «λλ’ χων π’ ξισει κα πρς ργν τι ντειπεν». Μπορούσε, λοιπόν, λόγω της εκτίμησης που έτρεφε προς αυτόν ο λαός, να αντιταχτεί στον λαό και να προκαλέσει την οργήν του. Είναι νωπά ακόμη τα γεγονότα, και δεν χρειάζονται μνεία.
Θα ήθελα να αναφέρω και τι αναφέρει ο Θουκυδίδης για τους διαδόχους του Περικλή:
[2.65.10]  
ο δ στερον σοι μλλον ατο πρς λλλους ντες κα
ρεγμενοι το πρτος καστος γγνεσθαι τρποντο καθ’
δονς τ δμ κα τ πργματα νδιδναι.
Και πάλι η μετάφραση του Βενιζέλου:
«Ενώ οι διάδοχοί του όντες μάλλον ίσοι ο εις προς τον άλλον, επιδιώκοντες όμως έκαστος να γίνη πρώτος, ήσαν έτοιμοι και αυτήν την κατεύθυνσιν των δημοσίων υποθέσεων να θυσιάζουν εις τας εκάστοτε ορέξεις του πλήθους».
Επιλογικά, ο Πρόεδρος Κληρίδης άφησε μια παρακαταθήκη στους επιγόνους του και σε όλους εμάς. Σε μας εναπόκειται να ακολουθήσουμε το παράδειγμά του, να τιμήσουμε τις αξίες του και να σεβαστούμε τη μνήμη του!   
Ο Θεός ας αναπαύσει την ψυχή του!
Εμείς πενθούμε που μας έφυγε, αλλά μας αναπαύει η σκέψη ότι έφυγε πλήρης ημερών, αξιοπρεπώς, όπως το επιθυμούσε, με όψη γαλήνια, όπως φεύγουν οι άνθρωποι που έπραξαν το καθήκον τους. 


Έφυγε πάνω στην ώρα που χάθηκαν οι αξίες, διαστρεβλώθηκαν οι ιδέες, αμαυρώθηκαν τα ιδανικά. Για να μας δείξει ότι δεν χάθηκε η ανθρωπιά από τη γη, δεν έλειψε η εντιμότητα, δεν είναι "έπεα πτερόεντα" ο πατριωτισμός.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου