Στο χωριό Τουλούμ των Μάγια
Φτάσαμε στα ερείπια της πόλης Τουλούμ. Όσοι θέλουν μεταφέρονται στην πόλη με τρενάκια palapa-style, αλλά εμείς προτιμήσαμε να περπατήσουμε περίπου ένα χιλιόμετρο.
Στην είσοδο της Τουλούμ υπάρχει μια μινιατούρα της αρχαίας πόλης με την παραλία, αλλά αυτό που αντικρίσαμε ήταν πέρα από κάθε φαντασία. "Η Τουλούμ είναι ένα εξαιρετικό δείγμα του πολιτισμού των Μάγια", και ήταν πολυσύχναστο εμπορικό κέντρο.
Διακρίνεται ο καλός μας φίλος Σωτήρης Κυριάκου
Μπήκαμε μέσα στην περιτοιχισμένη πόλη από μια στενή δίοδο. Αμέσως βρεθήκαμε σε μια εντυπωσιακή πόλη με πολλά κτίσματα, παράξενα για μας, με πολλά δέντρα, και αρκετά ιγκουάνα. ...
Οι Μάγια, όπως μας είπε ο ξεναγός, ήταν μικρόσωμοι, με 5 πόδια ύψος, που ένιωθαν ασφαλείς μέσα στην περιτοιχισμένη πόλη τους.
Συνεχώς, βλέπαμε μπροστά μας ιγκουάνα
Αυτό το μεγαλόπρεπο κτήριο ήταν σπίτι του αρχηγού τους, του κυβερνήτη της πόλης. Εδώ έμενε μαζί με τις γυναίκες και τα πολλά παιδιά του. Πραγματικά εντυπωσιακό! Μεγαλοπρεπές, αντάξιο του αξιώματός του. Ο ξεναγός μάς είπε ότι είχε και οικόσημο! Όταν πέθαινε ο αρχηγός του έβαζαν στον τάφο του χρυσαφικά!
Μέσα στην πόλη υπήρχε αγορά και έρχονταν και από άλλες πόλεις και έφερναν τα προιόντα τους. Κάτι που μου έκανε εντύπωση είναι ότι οι Μάγια έβαζαν χρωματιστά σημάδια στα δόντια τους για ομορφιά. Ταυτόχρονα, πολύ σκληρή μού φάνηκε και η συνήθειά τους να πιέζουν για 100 μέρες το κεφάλι των βρεφών για να μεγαλώσει στο σχήμα που ήθελαν.
Τα σπίτια τους ήταν κτισμένα με πέτρες της περιοχής.
Όταν έφτασαν οι Ισπανοί, βρήκαν μια πόλη πολύχρωμη. Το αγαπημένο τους χρώμα ήταν το κόκκινο, γιατί πίστευαν ότι τους έφερνε πλούτο. Κάτι που θυμάμαι, επίσης, είναι ότι οι Μάγια θυσίαζαν τον νικητή για να έχουν ευφορία στη γη τους.
Αυτό είναι το El Castillo που δεσπόζει πάνω στο βράχο που ατενίζει
αιώνες τώρα τη θάλασσα της Καραιβικής.
Η ξύλινη σκάλα οδηγεί στην παραλία! Υπέροχη! Μάς σαγήνευσε,
αλλά δεν είχαμε χρόνο για βουτιές στα σμαραγδένια νερά της!
Δεινοί ναυτικοί οι Μάγια, με τα κανό τους πήγαιναν
στην Κεντρική Αμερική, όπως στις Ονδούρες, στη Γουατεμάλα...
Ο ξεναγός μάς έδειξε σε φωτογραφία ένα κανό που λεγόταν Sama.
Με αυτό πήγαιναν στους Αζτέκους και στον κόλπο του Μεξικού
σε ένα ταξίδι που διαρκούσε επτά ώρες!
Οι Μάγια συνήθιζαν να δίνουν ονόματα στα παιδιά τους
από το ημερολόγιο του Ήλιου στον οποίο αφιέρωναν πολλές τελετές. Επίσης, σύμφωνα με τον ξεναγό, έβαζαν μαύρο ή κόκκινο βραχιόλι στα παιδιά τους για να μην τα πάρουν τα πνεύματα
Άλλη πληροφορία που κατέγραψα είναι ότι οι Μάγια έπαιζαν μπάλα.
Όταν κέρδιζαν μια μάχη και έπαιρναν αιχμαλώτους, τους άφηναν καμιά
βδομάδα νηστικούς, κι ύστερα τους ανάγκαζαν να παίξουν μπάλα
μαζί τους. Άμα κάποιος ήταν πολύ δυνατός του έσπαζαν ένα χέρι ή ένα πόδι.
Στο τέλος του στημένου παιχνιδιού πετούσαν τον χαμένο από τη μεγάλη πυραμίδα.
Μαζί με την πολύ καλή μου φίλη Ελένη Κυριάκου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου