Ταξίδι στην Ελβετία-Μέρος Θ'- Βέρνη

 ΒΕΡΝΗ

Δεν θα μπορούσαμε να έρθουμε στην Ελβετία και να μην επισκεφτούμε την ομοσπονδιακή πρωτεύουσά της, από το 1848, τη γερμανόφωνη Βέρνη, στο κέντρο της χώρας, που με την αρχιτεκτονική της, τα παραδοσιακά σπίτια της με τις καφετιές στέγες, τις γέφυρες, τον ποταμό της, είναι πολύ γραφική και χαριτωμένη. 

Ακόμη ένα Sprungli ζαχαροπλαστείο στον σταθμό της Βέρνης

Είναι μια πόλη με πληθυσμό 123,254, που είναι η τέταρτη σε πληθυσμό πόλη της χώρας, που λόγω του μεγέθους της δεν μοιάζει με πρωτεύουσα αλλά  για τον σχεδιασμό της, λόγω του ποταμού που διαμορφώνει μια χερσόνησο, του παραπόταμου του Ρήνου, Άαρ, έχει κερδίσει μια θέση στον κατάλογο της Ουνέσκο. 

Απέναντι από τον σταθμό στη Βέρνη

Εξάλλου, όλο το ιστορικό κέντρο της πόλης είναι μεσαιωνικό, ένα σπάνιο δείγμα αυτούσια διατηρημένης μεσαιωνικής αρχιτεκτονικής, και γι’ αυτό έχει ανακηρυχθεί ολόκληρο ως μνημείο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς από την Ουνέσκο.

Σήμερα, βρέχει σχεδόν συνέχεια. Μου έκανε τη χάρη ο καλός Θεούλης να απολαύσω τη βροχή. Μια ώρα διαδρομή με το τρένο και βγαίνουμε έξω από τον κεντρικό  σταθμό της Βέρνης, έτοιμοι για μια νέα αποκάλυψη.  

Κεντρικός Σιδηροδρομικός Σταθμός Βέρνης

Ρωτώντας, πας στην πόλη. Το κέντρο της πόλης είναι λίγο πιο κάτω. Στρίβουμε αριστερά του κύριου δρόμου, μπροστά από τον σταθμό, και προχωρούμε  στην κεντρική λεωφόρο με τα σιντριβάνια, έναν ωραιότατο πεζόδρομο, πλακόστρωτο, με πολλές στοές και στις δυο πλευρές του δρόμου, με παλαιϊκά σπίτια, κατάφορτα από πολύχρωμα λουλούδια. 

Πρώτα είδαμε έναν πύργο με ένα απλό ρολόι, και στα δεξιά μας το Κοινοβούλιο, το Bundehaus, που μπροστά του είναι η πλατεία  Bundeplatz με πολλά όμορφα κτήρια και πολλοί πίδακες.

Το Κοινοβούλιο

Σε λίγη απόσταση είμαστε μπροστά στον περίφημο Πύργο του Ρολογιού, το Zytglogge, του 16^ου αιώνα, ένα περίτεχνο αστρονομικό ρολόι, όπου σταματούν όλοι οι ξένοι επισκέπτες για να θαυμάσουν την ομορφιά και την τέχνη του από την μπροστινή πλευρά, όπου υπάρχει μια ζωγραφιά, 

αλλά κυρίως για να χαζέψουν, στο πίσω μέρος, τις θεαματικές παραστάσεις με τους μηχανικούς κλόουν, τις κούκλες, τους πετεινούς και τις αρκούδες που χορεύουν, με ακρίβεια, τέσσερα λεπτά πριν από κάθε ώρα, ενώ ένας βασιλιάς στέκεται από πάνω τους.  

Όταν η ώρα αλλάζει, υπάρχει μια καμπάνα ψηλά που την κτυπάει ένα ανθρωπάκι με χρυσά ρούχα. Το ρολόι δείχνει μήνα, μέρα, ζώδια και τη θέση της σελήνης. Πραγματικά, γίνεται χαλασμός κόσμου, στο χώρο πίσω από το ρολόι, από τον κόσμο που θαυμάζει και ενθουσιάζεται με το όμορφο θέαμα.

Απέναντί μας φαίνεται ο τρούλος του γοτθικού Καθεδρικού Ναού(1421-1611) που είναι ο πιο ψηλός ναός της Ελβετίας. Ο τρούλος του είναι 100 μέτρα. ύψος. Στα αριστερά του , δρόμου, βλέπουμε το Θέατρο της πόλης. Στρίβουμε προς τα δεξιά προς το Καζίνο, ένα μεγαλόπρεπο κτήριο, 

και τη Βιβλιοθήκη που περιλαμβάνει πολλά χειρόγραφα και σπάνια βιβλία. Είμαστε σε λίγα βήματα στη γέφυρα του ποταμού Άαρ, που περιβάλλει την πόλη, που είναι κτισμένη σε ύψωμα, από τις τρεις πλευρές.

Πρώτη φορά είδα τόσο άγριο μεγάλο ποταμό, με νερά ορμητικά, απειλητικά, επίφοβα. Μας καθήλωσε! Ολόγυρά του πανύψηλα δέντρα και όμορφα σπίτια, κτισμένα στις όχθες του. 

Υποβάλλει δέος η θέα από ψηλά του ποταμού αυτού, και κάποιες άσχημες σκέψεις περνούν από το μυαλό. Τι θα γίνουν οι άνθρωποι που μένουν εδώ, αν ξεχειλίσει και ανέβει η στάθμη των νερών του; Σαν να είδαμε ένα θεριό, ένα υδάτινο τέρας!

Απέναντί μας, ακριβώς, βρίσκεται το Ιστορικό Μουσείο της Βέρνης και το Μουσείο Άινσταϊν, στον δεύτερο όροφο του εντυπωσιακού αυτού κτηρίου που μοιάζει με κάστρο. 

Σε ένα μικρό δωμάτιο βρίσκονται τα εκθέματα για τη ζωή και το έργο του μεγάλου Φυσικού, αυτής της διάνοιας που πάντα είχε μακριά μαλλιά, του άρεσε να φορά άνετα ρούχα, δεν του άρεσε να φορά παπούτσια, που τον έβρισκαν πολύ ελκυστικό οι γυναίκες, που παντρεύτηκε δυο φορές αλλά είχε κι άλλες σχέσεις… Η περιοχή εδώ έχει και άλλα Μουσεία, αλλά, δυστυχώς, δεν έχουμε χρόνο για αυτά.

Φεύγοντας, επιστρέφουμε προς τον κύριο δρόμο, αφού απαθανατίσαμε τον Καθεδρικό Ναό, 

από το καμπαναριό του οποίου, αφού ανεβεί τα 344 σκαλιά, μπορεί κανείς να απολαύσει μια μοναδική θέα της πόλης. 

Στην πρόσοψή του υπάρχει αναπαράσταση της Αποκάλυψης, ενώ στο προαύλιό του μια κρήνη με τον Μωυσή που κρατά τις δέκα εντολές. Απέναντι από τον Καθεδρικό Ναό είναι ο Ναός του Αγίου Πέτρου και Παύλου και το Δημαρχείο της Βέρνης.

Προχωρώντας, είδαμε το σπίτι του Άινσταϊν στον αρ. 49, της οδού Kramgasse, πίσω από το ρολόι, όπως μας είπε η κοπέλα στο Μουσείο. Εδώ, σ’ αυτό το σπίτι το 1905 συνέλαβε τη θεωρία της σχετικότητας. Στο δεύτερο όροφο είδαμε τον χώρο αλλά και τα έπιπλα που χρησιμοποιούσε η οικογένειά του, όταν έμενε εκεί, ενώ στον τρίτο όροφο, είδαμε πράγματα που αφορούσαν τη βιογραφία του.

Συνεχίζουμε την πορεία μας , ανάμεσα στα σιντριβάνια που είναι διακοσμημένα με αγάλματα ιστορικών ή μυθολογικών μορφών. Υπάρχουν πάνω από εκατόν σιντριβάνια στην πόλη του 16^ου αιώνα, και μαρτυρούν τον πλούτο της πόλης από τα παλιά χρόνια.

Στόχος μας είναι να 
φτάσουμε στο τέρμα του δρόμου, όπου βρίσκεται ένα από τα αξιοθέατα της πόλης, που συνδέεται και με το όνομά της, που το πήρε από την αρκούδα που είναι και το έμβλημά της. 

Η Βέρνη ιδρύθηκε το 1191 από τον Δούκα Μπέρτολντ τον 5^ο των Zahringen, o οποίος, σύμφωνα με την παράδοση, ονόμασε την πόλη Βέρνη από μια αρκούδα που σκότωσε στην περιοχή. Η αρκούδα στα γερμανικά λέγεται Bar.

Κάτω δεξιά διακρίνεται μια αρκούδα

Περνάμε άλλη μια γέφυρα του ποταμού και στα δεξιά μας κόσμος μαζεμένος κοιτάζει από ψηλά μια αρκούδα στην άκρη μιας κατωφέρειας, στην όχθη του ποταμού. Είναι ένα από τα αξιοθέατα της πόλης, ο λάκκος με αρκούδες, που διατηρείται από το 1513. Το πάρκο αυτό με τις αρκούδες, το  Barengraben, προσελκύει τους τουρίστες, γιατί συνήθως υπάρχουν τρεις τέσσερις αρκούδες που τους κοιτάζουν και περιμένουν να τους ρίξουν φαγητό.

Στην επιστροφή βιαζόμαστε, και κάνουμε την απόσταση μέχρι τον κεντρικό σταθμό σε είκοσι λεπτά.

Προτιμούμε να περπατήσουμε και πάλι, αντί να μπούμε σε λεωφορείο, για να απολαύσουμε τον πεζόδρομο με τις στοές τεσσάρων χιλιομέτρων, τα σιντριβάνια, τα λουλουδιασμένα παράθυρα των παλιών σπιτιών,

ξανά τον Πύργο του Ρολογιού, την ατμόσφαιρα της μεσαιωνικής πόλης.

Δυστυχώς, δεν είχαμε ώρα, γιατί έφευγε το τρένο, για να επισκεφτούμε το Πανεπιστήμιο(1834) παρόλο που είναι πολύ κοντά στον σταθμό των τρένων.

Επίσης, ένα Μουσείο που αξίζει να επισκεφτεί κανείς είναι το Μουσείο Καλών Τεχνών που διαθέτει τη μεγαλύτερη στον κόσμο συλλογή έργων του μεγάλου Ελβετού ζωγράφου Πωλ Κλέε.

 Η Βέρνη διαθέτει και ένα μεγάλο εμπορικό κέντρο, το  Westside, όπως και τη City Beach, την τεχνητή παραλία που έχει δημιουργήσει ο Δήμος στην καρδιά της πόλης, κοντά στον σταθμό των τρένων. Στις όχθες του Άαρ, επίσης, έχει στηθεί κι ένα απίθανο σκηνικό με ασιατικούς κήπους και  καταρράχτες, αιώρες και ξαπλώστρες, καθώς και μικρά γήπεδα ποδοσφαίρου και βόλεϊ.

Αυτή η πόλη είναι σαν παραμυθένια. Περπατάς  στους  γύρω δρόμους, πολύ κοντά στο κέντρο, κι όμως δεν υπάρχει πολλή κίνηση,  δεν ακούσαμε αυτοκίνητα να κορνάρουν, υπάρχει τόση πολλή ησυχία, που λες και είσαι σε ένα ήσυχο χωριουδάκι  πολλούς αιώνες πριν και απολαμβάνεις τη βόλτα σου σε αυτή την υπέροχη σκηνογραφία του Μεσαίωνα. Δεν λείπουν ούτε οι ιππότες, αφού κάποια νεαρά παιδιά που ρωτήσαμε στον δρόμο μας ανταποκρίθηκαν  πολύ πρόθυμα και με περισσή ευγένεια.

 Πιο πολύ μας άρεσαν ο περίφημος Πύργος των ρολογιών, το αστρονομικό και το ζωδιακό ρολόι με την απόλυτη ακρίβειά τους, 

αλλά και ο ποταμός Άαρ που αγκαλιάζει ολούθε αυτή την πόλη, και τον βλέπεις να ξεπροβάλλει από κάθε γωνιά.

Στον δρόμο απολαύσαμε και τις σοκολατένιες λιχουδιές  ενός άλλου υπέροχου ζαχαροπλαστείου. 

Μέχρι τον σταθμό απαθανατίζαμε τα εξαιρετικά κτήρια της λεωφόρου. 

Στον σταθμό θαυμάσαμε γι'  άλλη μια φορά τα εξαίσια γλυκά του ζαχαροπλαστείου Sprungli.