Καλό παράδεισο, αδελφέ μας Σίμο Νησιώτη

Της Ζήνας Λυσάνδρου Παναγίδη

Φιλολόγου, MSc

Έφυγε ο Σίμος μας. Ο αδελφός των φοιτητικών μας χρόνων, ο συνοδοιπόρος στα πετάγματα της ψυχής μας, ο μπροστάρης  των φοιτητικών αγώνων, ο πρόσχαρος, ο ευπροσήγορος, ο εκλεκτός φίλος, ο ανιδιοτελής, έντιμος, ακέραιος, ηθικός,  ο άνθρωπος με τη σπάνια καλοσύνη!

Έφυγε έτσι απλά, χωρίς προειδοποίηση. Μας ξάφνιασε το δυσάρεστο νέο. Μας συντάραξε. Δεν ξέραμε καν ότι ήταν άρρωστος. Πήγε να συναντήσει την πολυαγαπημένη του μανούλα, την μ. κυρία Στέλλα μας, με το μοναδικό ήθος, την ευγένεια και την αρχοντιά, την πραότητα και τη γλυκύτητα που τη μετέδωσε και στα παιδιά της, τον Σίμο της, τη Χρυστάλλα και τη Ρούλα της.

Μπροστά στο γεγονός του ξαφνικού θανάτου μένουμε ενεοί και εμβρόντητοι! Κι όμως, έπρεπε σε όλη μας τη ζωή να το περιμένουμε ως το μόνο σίγουρο γεγονός της ζωής μας. Να είμαστε προετοιμασμένοι. Μα πώς να περιμένεις να πεθάνει ένας άνθρωπος με τη δραστηριότητα και την ενεργητικότητα του Σίμου, με τη ζωντάνια και τη χαρά της ζωής που εξέπεμπε!

Τον Σίμο μας τον γνωρίσαμε στην Αθήνα ως αδελφό της φίλης μας της Ρούλας. Από εκείνη τη στιγμή έγινε ο μεγαλύτερος αδελφός μας, ο καλύτερός μας φίλος, ο μέντοράς μας, με την καθοδήγηση του οποίου αποκτήσαμε πολιτική συνείδηση, γι’ αυτό τον ακολουθούσαμε στις διαδηλώσεις για το πολιτικό ζήτημα του νησιού μας, όταν διεκδικούσαμε το δίκαιό μας!    Μέσα στην οδύνη της προσφυγιάς και τον πόνο για όσους και όσα χάσαμε, ο Σίμος ήταν το παιδί που έδινε σε όλους μας κουράγιο και αισιοδοξία με τον λόγο του τον παρηγορητικό, το αστείρευτο χιούμορ του, τον ορθολογισμό του που δεν τον εμπόδιζε να υστερήσει σε ευαισθησία, συμπόνια, ενσυναίσθηση και ανθρωπιά.

Ο καλός φίλος των φοιτητικών μας χρόνων, έγινε ύστερα ένας εξαίρετος σύζυγος και οικογενειάρχης. Νυμφεύτηκε την αγαπημένη του Σταυρούλα που ήταν πάντα στην καρδιά του από τα φοιτητικά του χρόνια, και απέκτησαν τις τρεις κορούλες τους για τις οποίες ήταν τόσο περήφανος και ευτυχισμένος.

Η φιλία και η αγάπη μας συνεχίστηκε όλα αυτά τα χρόνια, γιατί πια έγινε ο γιατρός μας για οποιοδήποτε ορθοπεδικό πρόβλημα, και κάθε φορά που συναντιόμασταν γελούσαμε με την ψυχή μας και συζητούσαμε για πολλά θέματα, κυρίως πολιτικά, αλλά αναθυμόμασταν και τα όμορφα φοιτητικά μας χρόνια.

Καλό παράδεισο, αγαπημένε μας Σίμο! Αφήνεις μνήμη αγαθή! Θα σε θυμόμαστε πάντα για την αφειδώλευτη αγάπη σου και την ποιότητα του χαρακτήρα σου